Έτος: 1955
Σκηνοθέτης: Max Ophuls
Info: Imdb, WikiPedia
Η Lola Montes βρίσκεται κάθε βράδυ στη σκηνή ενός τεράστιου τσίρκου και είναι αναγκασμένη να ξαναζεί το δραματικό παρελθόν της, έχοντας ξεπέσει από τη δόξα και τα πλούτη σε κατάσταση πλήρους παρακμής.
Έτσι, κάπου στην Αμερική, ζωντανεύει η ιστορία μιας μοιραίας γυναίκας του 19ου αιώνα, μέσα από αναδρομές στα γεγονότα και τους άντρες που καθόρισαν την πορεία της. Η Lola Montes, είναι υποχρεωμένη να αναπαριστά την εικόνα της μέχρι το τραγικό τέλος, πλάθοντας μια αναπαράσταση της ζωής της με δραματική κορύφωση.
Πρόκειται, όχι απλά για μια ακόμα επανέκδοση, - δηλαδή η ίδια παλιά ταινία σε μια καινούργια κόπια – αλλά μια αποκατεστημένη εκδοχή της τελευταίας ταινίας του Max Ophuls στο όραμα που είχε ο ίδιος για την τελική μορφή της.
Η ταινία που αναμφισβήτητα δικαιούται την προσοχή μας, βασίζεται στη βιογραφία της Maria Dolores Elisa Regina Gilbert, μιας Ιρλανδής ηθοποιού, που έγινε γνωστή ως χορεύτρια του φλαμέγκο, εκτός από την ιδιότητα της ερωμένης που της χάρισε μια αθάνατη φήμη.
Ο Max Ophuls, γόνος γερμανοεβραίων αστών, έφυγε για το Παρίσι όταν ανέβηκε ο Χίτλερ στην εξουσία και πολιτογραφήθηκε Γάλλος. Όμως με την εισβολή των Γερμανών στη Γαλλία τρέπεται ξανά σε φυγή και μεταναστεύει στην Αμερική.
Η ταινία μας, γυρισμένη στα 1955, ήταν η πιο ακριβή γαλλική παραγωγή της εποχής της, γεγονός όμως που δεν πτόησε τους παραγωγούς της από το να την κατακρεουργήσουν δημιουργώντας μια παταγώδης αποτυχία και αφήνοντας μια σκοτεινή σκιά στην καριέρα του Ophuls, που πέθανε δύο χρόνια μετά την ολοκλήρωση της, όντας ακόμη μπλεγμένος σε δικαστική διαμάχη με τους παραγωγούς του.
Όμως παρ’ όλα αυτά, η παλλόμενη ενέργεια του φιλμ, η ανατρεπτική κινηματογραφική του γλώσσα και φυσικά η μπαρόκ ατμόσφαιρά του, δε θα αφήσουν ασυγκίνητους τους Αμερικάνους κριτικούς, φτάνοντας να την συγκρίνουν ακόμα και με το αριστούργημα που ακούει στο όνομα “Citizen Kane”.
Χαρακτηριστικά αναφέρω τον κριτικό Άντριου Σάρις της Village Voice που έφτασε στο σημείο να την κατονομάσει ως “την καλύτερη ταινία που γυρίστηκε ποτέ”. Εξάλλου, η αλήθεια είναι ότι χάρη στις δικές του προσπάθειες, το 1963 μια πιο ολοκληρωμένη βερσιόν του φιλμ θα έκανε την εμφάνισή της. Θα έπρεπε όμως να περιμένουμε μέχρι το 2008, όπου η Lola Montes θα έβρισκε επιτέλους και χάρη στη Γαλλική Ταινιοθήκη, την όψη που οραματίστηκε ο Ophuls.
Τι είναι λοιπόν η Lola Montes; Εκ πρώτης όψεως, θα λέγαμε ότι πρόκειται για μια βιογραφική ταινία για μια Femme Fatale. Μια χορεύτρια του 19ου αιώνα κι ερωμένη διάσημων ανδρών από τον Franz Liszt μέχρι τον Λούντβιχ τον πρώτο της Βαυαρίας, στην ουσία όμως εδώ έχουμε μια καταγραφή της ίδιας της μαγείας του σινεμά.
Του σινεμά και του τρόπου που ακόμη και μια μέτρια ιστορία – διότι κακά τα ψέματα, πέρα από τον πικάντικο χαρακτήρα των περιπετειών της στα κρεβάτια των πλουσίων και δυνατών, η ζωή της Lola Montes, δεν είναι δα και το καλύτερο σενάριο – μπορεί να τη μεταμορφώσει σε ένα αληθινά συναισθηματικό έπος.
Εν κατακλείδι λοιπόν, μέσα από μια μη γραμμική αφήγηση που αρνείται τις συμβάσεις του κινηματογραφικού χρόνου και χώρου, η ζωή της Lola Montes γίνεται ένα εκτυφλωτικό μελόδραμα κάνοντας ένα σαφές κι απόλυτα πετυχημένο σχόλιο για την ίδια τη φύση του σινεμά.
