Έτος: 2007
Σκηνοθέτης: Denys Arcand
Info: Imdb, WikiPedia, Trailer (in french)
Η άτυπη τριλογία του Denys Arcand κλείνει με την ταινία "Τα χρόνια της μαυρίλας". Ο ελληνικός τίτλος ίσως είναι λίγο παρατραβηγμένος, πάντως ο σκηνοθέτης θέλει να μας μεταφέρει στο μεσαίωνα της αστικής ζωής, δηλαδή στο ΣΗΜΕΡΑ. Εκεί θα περάσει από crash test όλες τις αξίες που ανέδειξε στις προηγούμενες δύο ταινίες και θα διαπιστώσει ότι η πραγματικότητα δεν αφήνει τίποτα ακέραιο. Διαβρώνει τα πάντα.
Η ταινία μας παρουσιάζει έναν οικογενειάρχη κοινωνικό λειτουργό ο οποίος συχνά χάνεται σε έναν κόσμο ψευδαισθήσεων προκειμένου να πάρει μια ανάσα από τη δύσκολη και πολλές φορές ανιαρή ζωή. Μια σειρά από γεγονότα, θα τον αναγκάσουν να κάνει ανώμαλη προσγείωση προκειμένου να αντιμετωπίσει άμεσα την κρίση που περνά σε προσωπικό επίπεδο. Πώς χαράζεις όμως πορεία όταν όλα στη ζωή φαίνονται ψεύτικα και επιφανειακά;
Επίτηδες δε γράφω λεπτομέρειες για την ταινία. Πρόκειται για την πιο φαντασμαγορική της τριλογίας και την πιο πεζιμιστική ταυτόχρονα. O σκηνοθέτης παίζει με το δράμα, τη μαύρη κωμωδία και τη μυθοπλασία. Καμμιά φορά μάλιστα, ξεχνιέσαι ότι περιγράφει ένα κατά τ'άλλα σοβαρότατο θέμα.
Η ταινία είναι λίγο άνιση σε σύγκριση με τις 2 προηγούμενες, αλλά διατηρεί έναν εξίσου εφηβικό χαρακτήρα. Μου άρεσε πολύ το τέλος, το οποίο βρήκα ιδιαίτερα φιλοσοφημένο. Η λυτρωτική επιλογή του ήρωα γίνεται με ιδιωτικά κριτήρια, στα οποία δε μετέχει ο θεατής. Πολύ ωραίο τρικ, δίνει μια φοβερή αίσθηση ρεαλισμού στην ταινία και σπάει τη μονότονη μάχη μεταξύ αιτίου και αιτιατού που συνηθίζουμε να βλέπουμε στο (καθ'όλα εκλογικευμένο) σύγχρονο σινεμά.
No comments:
Post a Comment