Έτος: 2002
Σκηνοθέτης: Nae Caranfil
Info: Imdb, WikiPedia, Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
Είδα μόλις αυτή την γλυκόπικρη κωμωδία του επαρκώς δραστήριου Ρουμάνου δημιουργού Caranfil, και σπεύδω ευθύς αμέσως να σας γράψω τις εντυπώσεις μου.
Η Filantropica, μία πρωτότυπη και εφευρετική εταιρεία εκμετάλλευσης και αμπαλλάζ του ανθρώπινου πόνου και του αστικού κυνισμού (πωπω τι γράφω, έτοιμη για πολιτικές φυλλάδες είμαι!) σύντομα κάνει μία πρόταση που δεν μπορεί να απορρίψει ο συμπαθής καθηγητής λυκείου με τις υψηλές βλέψεις. Το σκηνικό τοποθετείται σε μία σύγχρονη Ρουμανία ζωγραφισμένη με κωμικά έντονα χρώματα· όπου δεν υπάρχει μεσαία τάξη, παρά μονάχα φτωχοί και πάμπλουτοι.
Ο Ovidiu βρίσκει τον εαυτό του αηδιασμένο από την ρουτίνα της ζωής του, και παλεύει ανέλπιδα για το συγγραφικό του μέλλον. Ο ανατρεπτικός παράγων της καθημερινότητας του δεν αργεί όμως να κάνει εμφάνιση, και όπως συνηθίζεται φορά ψηλά τακούνια και έχει εντυπωσιακότατο μπούστο.
Η πονηριά και η κατεργαριά της φτώχιας έχουν εξυμνηθεί αιώνες τώρα, και πάντα η ανατολική ευρώπη και τα βαλκάνια κατέχουν σημαντικές θέσεις στην κατάταξη. Η ιστορία του Caranfil είναι από αυτές που μέσα από τα γέλια σε κάνουν να λυπηθείς, και να συγκινηθείς, χωρίς όμως να γίνεται γραφική. Η συμπάθεια προς τους χαρακτήρες παραμένει σταθερή σε όλη την ταινία, και η ερμηνεία ιδιαίτερα του πρωταγωνιστή είναι πολύ καλή. Ένας γνήσιος κακομοίρογλου, στα χέρια του τυπικού δαιμόνιου scam artist :P Γιατί να μην το ευχαριστηθεί ;
Η κριτική στην κατάσταση της ρουμανικής κοινωνίας νομίζω είναι ιδιαίτερα επιτυχής, αν και ομολογώ πως δεν έχω πολλές πηγές για διασταύρωση. Το film σε γενικές γραμμές είναι καλό, και θεωρείται από τις πιο καλές και επιτυχημένες ταινίες του αναγεννημένου ρουμάνικου κινηματογράφου -του οποίου και πάλι από τους πιο γνωστούς εκφραστές είναι o Caranfil. Στα φεστιβάλ που προβλήθηκε κέρδισε κυρίως την γνώμη και τα βραβεία του κοινού και παρακολουθώντας το καταλαβαίνει κανείς απόλυτα γιατί. Μία ιστορία ανθρώπινη, ήρωες καθημερινοί, με προβλήματα και όνειρα, ελπίδες και απογοητεύσεις. Ένα πορτραίτο μίας κοινωνίας δύο ταχυτήτων, φτιαγμένο με καλή καρδιά και ανοιχτό μυαλό.
Δείτε την, για κάτι διαφορετικό, για μία γεύση Ρουμανίας.. για μία σκοτεινή κωμωδία και για τους απλούς ανθρώπους που βλέπουμε τριγύρω μας διαρκώς και εδώ κερδίζουν μία θέση στο πανί για να ξεφύγουν από την μιζέρια και την δυστυχία.
4 comments:
ε νομίζω το στόρυ της ταινίας συμπυκνώνεται σ' αυτό που είπες για τη φτώχεια και την πονηριά.
οι σκηνές που ο κεντρικός χαρακτήρας επιδεικνύει τον πρόσκαιρο πλούτο του είναι κωμικές αλλά και θλιβερές, ακριβώς γιατί μας υπενθυμίζουν πως κάτι κάπου έχει πάει στραβά στον τρόπο που αξιολογούμε το τι είναι σημαντικό σ' αυτή τη ζωή.
η ταινία παραδόξως έχει παιχτεί σε δύο φεστιβάλ θεσσαλονίκης (2002, 2007). στο δεύτερο έτυχε να τη δω παρουσία του σκηνοθέτη, ο οποίος φαίνεται να αρέσκεται σε ταινίες που προσπαθούν να κάνουν ένα κοινωνικό σχόλιο επιστρατεύοντας γερές δόσεις κυνισμού (πόπω! σαν το koki μιλάω τώρα!).
αξίζει να τη δείτε πάντως γιατί έχει αρκετά έντονο το balcan στοιχείο, οπότε θα σας φανεί οικεία ακόμα κι αν αγνοείτε τη ρουμανική πραγματικότητα.
Για να είμαι ειλικρινής τον Caranfil δε τον ξέρω αλλά το review μου τράβηξε την προσοχή. Θα το δω :-)
Αν και ήμουν παρόν στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης στη δεύτερη προβολή της ταινίας, ωστόσο κάποιες άλλες υποχρεώσεις δεν μου επέτρεψαν να την παρακολουθήσω. Ωστόσο δεν έχασα την ευκαιρία και την είδα μετά από 2-3 μήνες.
Έξυπνο και πρωτότυπο κείμενο που σε κερδίζει (ο Nae Caranfil εκτός από την σκηνοθεσία υπογράφει και το σενάριο).
Θα συμφωνήσω και με το προαναφερθέν σχόλιο περί balcan στοιχείο...
Μικρή λεπτομέρεια, ο Nae Caranfil εμφανίζεται σ' έναν μικρό ρόλο, ως τραγουδιστής :)
he did it his way :P
american dream/chic ειρωνία στη μέση τις ταινίας; :) εγώ αυτό σκέφτηκα! (για το τραγουδιστικό cameo του nae)
Post a Comment