Έτος: 2006
Σκηνοθέτης: Chan-wook Park
Info: Imdb, WikiPedia, Trailer
Ψάχνοντας να θυμηθώ τι ήταν σε αυτήν την ταινία που μου κίνησε το ενδιαφέρον και την έβαλε στη λίστα προς θέαση, σκόνταψα σε κανένα δύο reviews που ξεκινούσαν με τον εντελώς λάθος τρόπο για εμένα. Βλέπετε, έχω αυτό το πρόβλημα που δεν θέλω να ξέρω ΤΙΠΟΤΑ για μία ταινία, εννοώ την υπόθεση ή οτιδήποτε θα μπορούσε να με προϊδεάσει και να μου "κλέψει" από την αίσθηση, την απόλυτα δική μου. Θέλω να έρθει να μου πει πχ ο comzeradd που έχουμε παρόμοια γούστα "δες το τάδε", και μόνο αυτό. Έλα όμως που παρότι πάντα διαβάζω κριτικές και περιλήψεις με το μισό μάτι ανοιγμένο και έτοιμη να πατήσω alt-f4/ctrl-w/να πετάξω το περιοδικό μέσα στην μπανιέρα και να στρέψω το βλέμμα στα συστατικά της χλωρίνης.. αυτή τη φορά οι 5 πρώτες λέξεις μου είπαν ήδη ότι αυτό δεν είναι ακριβώς ένα cyborg movie.
Συγχύστηκα, έγραψα 15-20 γραμμές με CAPS LOCK και ξεκίνησα να την βλέπω. Δεν ξέρω πόσα θέλετε να ξέρετε εσείς για μία ταινία, για αυτό θα γράψω λίγα περί της ιδέας και του σεναρίου (λίγα, αλήθεια) στις επόμενες γραμμές. Τελικά, εκτός του ότι δεν αργείς καθόλου να καταλάβεις κι εσύ ότι δεν είναι cyborg, πραγματικά είναι αδιάφορη πληροφορία. (Τζάμπα τα άκουσε ο νίκος χεχε.)
Η εντελώς λαλημένη μικρή και χαριτωμένη ασιάτισσα που πρωταγωνιστεί βρίσκεται σε ένα τρελλάδικο καθώς η πεποίθησή της πως είναι cyborg παρεμποδίζει την σωστή ανθρώπινη λειτουργία της. Μέσα στο μικρό της κεφαλάκι, όπως και σε αυτό των υπολοίπων νοσηλευομένων υπάρχουν μικρά, ιδιαίτερα, προσωπικά και καθημερινά δράματα· μικρές, ιδιαίτερες, προσωπικές και καθημερινές ψυχώσεις. Το φλερτ με την παράνοια άλλωστε φαίνεται να είναι αγαπημένη ενασχόληση του σκηνοθέτη, όπως μάθαμε και από το Oldboy. Η ταινία αυτή όμως είναι πιο γλυκιά, χαριτωμένη, ανάλαφρη σε κάποιο βαθμό.
Το πρώτο ειδικά μέρος της ταινίας, για εμένα, θα μπορούσε κάλλιστα να ήταν λίγο πιο ..δυνατό; ρυθμικό; δεν ξέρω πώς να το πω, αλλά σίγουρα με έκανε λιγάκι να ανυπομονώ. Οι ρυθμοί είναι κάπως αργοί, αλλά ίσως κι εγώ ήμουν σε πιο stressed και νευρική φάση από ό,τι χρειαζόταν για να αφεθείς στις περιγραφές της. Περίπου στο μέσο της ταινίας πάτησα pause και έγραφα (ναι στον πτωχό νίκο πάλι): "ΤΡΕΛΛΟΙ. ΠΟΛΛΟΙ ΤΡΕΛΛΟΙ. ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΠΟΛΛΟΙ". Στο άλλο άκρο από το action movie είδος, αλλά πιστεύω πως από κάποιο σημείο και έπειτα θα σας κερδίσει σίγουρα. Η ιστορία είναι παραμυθένια όσο και ανθρώπινη, ρομαντική όσο και θλιβερή. Και επίσης -δεν ξέρω αν το ανέφερα- αλλά έχει πολλούς τρελλούς. Σε καμία περίπτωση όμως δεν ανήκει στην κατηγορία "μία μαρμαρόπλακα 10 μεγατόνων πάνω στο στέρνο μου" στην αίσθηση, κάθε άλλο μάλιστα καθώς παρ'όλη την τρέλλα -και την κορδέλλα- το film αυτό είναι μάλλον μία χαριτωμένη κομεντί.
Από πλευράς χρωμάτων και υφής, έχω να πω πως μου άρεσε πάρα πολύ! Δεν ξέρω εάν ήταν φθηνά τρικ αυτά τα ωραία χρώματα και η ιδιαίτερη σύνθεση της εικόνας, αλλά -τι να πω;- είμαι φθηνή: μου άρεσε πάρα πολύ. Candybar αποχρώσεις ανάμεσα σε λευκές στολές, παιχνιδιάρικα μάτια και τοπία-φωτογραφίες από παιδικά βιβλία· χαρακτήρες συμπαθείς, θεοπάλαβοι αλλά καλόψυχοι και ευχάριστοι. Και δύο ήρωες που ζουν και αυτοί με τον τρόπο τους την ζωή και την αγάπη, και αυτός ο τρόπος δεν μοιάζει να διαφέρει και τόσο από των υπολοίπων.
Ελπίζω να μην σας την "χάλασα". Εάν έχετε λίγο "χαριτωμένη" διάθεση κάποιο βράδυ, βάλτε την. Αλλά το ποπ κορν μπορεί να βοηθήσει στην αρχή. Έτσι να το τσεκάρετε πού και πού, να ξελαμπικάρετε λιγάκι :) :) :)
PS. [Internet geek fa/un fact] Ο τρελλός είναι ο Rain. Ο κορεάτης pop star που "συγχυσε" τον Colbert για το Time's 100 most influential people. Και το λήξανε με dance off. A Must See.
3 comments:
H Δυναστεία του ωραίου πακέτου του Κορεάτικου σινεμά ξαναχτυπά..
"Ι don't have any depth, but that's ok."
Η ταινία είναι πολύ ωραία για videowall σε μπαράκι με δυνατή μουσική. Ίσως και με ενυδρείο. Αυτά.
well, δεν μπορώ να πω ότι διαφωνώ και ιδιαίτερα με το σχόλιο!
Εντάξει, είμαι ίσως λίγο πιο ρηχή ή/και έχω λίγο πιο εύκολα γούστα, οπότε θα έλεγα σε κάποιον να την δει -όπως και έκανα, αλλά και πάλι δεν είναι και η ταινία που θα σε συγκλονίσει.
Παίζει και ο Rain! :P :P He's very influential.
Συμπαθής ο Chan-wook Park που είναι και από τους σκηνοθέτες οι οποίοι αρέσκονται στο να υπογράφουν σενάρια.
Αν και η συγκεκριμένη ταινία δεν είναι η καλύτερη του (ωραίο μεν το θέμα αλλά θα μπορούσε να τελείωσει πολύ νωρίτερα), ωστόσο παρακολουθείται ευχάριστα...
Post a Comment