Έτος: 2000
Σκηνοθέτης: Fatih Akin
Info: Imdb, WikiPedia
Τελευταία καταπιάστηκα με το έργο του Fatih Akin, και ομολογουμένως νοιώθω απόλυτα ικανοποιημένη από αυτή μου την απόφαση. Οι προβληματισμοί του και η αισθητική του μου είναι πάντα ευχάριστες, ακόμα και εάν μου γυρίζει την ψυχή ανάποδα (see: μελλοντική κριτική σε άλλη ταινία του).
Ερχόμενη τώρα στο περί ου ο λόγος δημιούργημα του Akin, έχουμε να κάνουμε με ένα road trip με τα όλα του. Η βασική ιδέα δεν αργεί να κάνει την εμφάνισή της, και όλο το στόρυ κινείται γύρω από τον δρόμο, την αγάπη, με λίγο μπαχάρι από την Τουρκία -τι έκπληξη για τον Akin- καθ'όλη την διάρκεια.
Η ταινία ξεκινά κάπως ανορθόδοξα, μπλέκοντας αρκετά την χρονική αλληλουχία των καταστάσεων, και παρουσιάζει το μεγαλύτερο μέρος της σε μορφή αφήγησης. Ο "nerdy" γερμανός δάσκαλος που πρωταγωνιστεί ξεκινά την εξιστόρηση της περιπέτειάς του σε έναν άγνωστο, λύνοντας αλλά και δημιουργώντας διαρκώς απορίες.
Ο έρωτας, η μαγική αυτή έλξη που ως γνωρίζουμε πολύ καλά στα εδώ μας μέρη σέρνει άνετα πλοίο, στέκεται η αφορμή για ένα σωρό διασκεδαστικές και "character building" περιπέτειες του μικρού μας φλώρου και της συμπαθεστάτου συνοδοιπόρου του. Η διαδρομή από την Γερμανία στην Κωνσταντινούπολη δεν είναι στρωμένη με ρόδα, όπως φαίνεται και στο χαριτωμένο στιγμιότυπο παραπάνω, όπου -μεταξύ μας- ο Fatih Akin ενσαρκώνει έναν επαρκώς λιγδερό ρουμάνο συνοριοφύλακα.
Οι συμπτώσεις πέφτουν σαν την βροχή, αλλά ταιριάζουν με τον πιο γλυκό τρόπο στην αθεράπευτα ρομαντική αυτή ιστορία. Άλλωστε δεν είναι αυτές οι συμπτώσεις που ορίζουν κάθε γλυκιά ιστορία στα όνειρα και την πραγματικότητα; (ποιητική αδεία..)
Το ραντεβού στην γέφυρα στην Κωνσταντινούπολη Παρασκευή απόγευμα στις έξι (;), η μικρή Ιθάκη των πρωταγωνιστών, η πικρή όσο γλυκιά ρομάντζα με τρεις και άνω εμπλεκόμενους (είπα: ρομάντζα! μην παίρνετε φόρα) ταλαιπωρούν τους συμπαθείς χαρακτήρες της ταινίας αυτής, που είναι από εκείνη την στόφα χαρακτήρων που εύκολα "μπαίνεις μέσα".
Προσωπικά την συνιστώ ανεπιφύλακτα, και ως road movie, και ως ρομαντική -με την όχι τόσο αμερικάνικη αλλά όχι και τόσο κοψοφλεβέ έννοια. Τεχνικώς είμαι λίγο μπουμπούνας, αλλά μου άρεσε πάρα πολύ η αισθητική καθ'όλη την διάρκεια, και διασκέδασα με τον τρόπο σκιαγράφησης των χαρακτήρων αλλά και με την ποιότητα της εικόνας και των μεταβάσεων από αρχή μέχρι τέλος.
A++++++++ would see again, που λένε και στο ημπέυ.
2 comments:
Η ταινία είναι ότι πρέπει για ζευγαράκια :P
Κυρίες μου, αν καταλάβετε κάποιο χεράκι γύρω σας στα βραδυνά πλάνα, be warned!
Έχουμε και λέμε, ο Φατίχ πέρνει το αγαπημένο του θέμα "2 άνθρωποι στο λυτρωτικό τους ταξίδι προς την Κωνσταντινούπολη" και το μετατρέπει σε μια feelgood (βλ. mega-κυριακή-μεσημέρι) roadmovie!
Μπορεί το σενάριο να είναι απλοϊκό, η παραγωγή όμως δίνει ρέστα και έτσι το ταξίδι σου αποτυπώνεται στο μυαλό σα να το έζησες εσύ. Λιβάδια, συνοριοφύλακες, γκόμενες-νταλικέρηδες, bar, οτοστόπ, τατουάζ, λαθρεπιβάτες και μια Πόλη που περιμένει να τους υποδεχθεί με ανοιχτές αγγάλες. Δε μπορώ να φανταστώ τι budget είχαν, πάντως το χρησιμοποιήσαν σωστά!
Αξέχαστο το τραγούδι της τουρκάλας δίπλα στο ποτάμι.
Αν ψάχνετε για μια ταινία-εισαγωγή στην τέχνη του Fatih Akin, αυτή είναι σίγουρα το Im July!
Ομολογώ ότι με το έργο του Fatih Akin ήρθα για πρώτη φορά σ' επαφή πριν σχεδόν από ένα χρόνο στο Φεστιβάλ Θεσ/νίκης...
Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι και είδα 4 - 5 ταινίες του εν λόγω σκηνοθέτη που όπως συμβαίνει σε κάθε καλλιτέχνη, έχει τις καλές και τις κακές του στιγμές...
Το "In July" ανήκει δικαιωματικά στην πρώτη κατηγορία κάτι στο οποίο βέβαια συντελεί και το πολύ καλό πρωταγωνιστικό δίδυμο.
Παρεπιπτόντως και τους δύο ηθοποιούς θα έχουμε την ευκαιρία να τους παρακολουθήσουμε και στις Νύχτες Πρεμιέρας που πολύ σύντομα ανοίγουν αυλαία.
Συγκεκριμένα την Christiane Paul θα μπορέσουμε να την δούμε στο πολυαναμενόμενο Die Welle ενώ ο Moritz Bleibtreu περισσότερο ίσως γνωστός από ταινίες όπως το Das Experiment (2001) και Munich (2005) θα πρωταγωνιστεί στο Chiko.
Post a Comment