Έτος: 2001
Σκηνοθέτης: Julio Medem
Info: Imdb, WikiPedia, Trailer
Το σεξ και η Λουσία είναι μία ταινία που δεν είναι τόσο για το σεξ, και ίσως όχι και τόσο για την Λουσία. Ο τίτλος και το trailer μπορεί να εστιάζουν σε αυτά τα δύο στοιχεία, η ίδια η αφήγηση όμως έχει πολλά ακόμα να παρουσιάσει, και να αποζημιώσει έτσι τον θεατή.
Η Λουσία είναι θαρραλέο κορίτσι που αποτολμά το όνειρο κάθε αρρωστημένου stalker (or not): γνωρίζει το αντικείμενο του πόθου της ο οποίος στην περίπτωσή μας είναι ο νεαρός συγγραφέας του αγαπημένου της βιβλίου. Μέχρι εδώ όλα καλά και ρομαντικά, και εδώ ακριβώς κυρίως έρχεται το sexo :) Η χρονική αλληλουχία των γεγονότων βρίσκεται για άλλη μια φορά τιμωρία από τον δημιουργό, και όλη η ιστορία εξελίσσεται μέσα από μία αλυσίδα διηγήσεων.
Ο πιο "εσωτερικός" συγγραφέας μας, βρίσκεται σύντομα αντιμέτωπος με κάποια φαντάσματα του παρελθόντος, και του παρόντος και κατά την διάρκεια της ταινίας μεταπίπτει σε πολύ διαφορετικές ψυχικές καταστάσεις. Η Λουσία με το αγαλμάτινο κορμί και τα εκφραστικά μάτια βρίσκεται έρμαιο αλλά και καταλύτης αυτών των αινιγματικών ιστοριών, που προσωπικά κατάφεραν να κρατήσουν το ενδιαφέρον μου για κάθε λεπτό της ταινίας.
Σε αυτό το σημείο θα κάνω τη απαραίτητη υπεραπλουστευμένη παρατήρησή μου για το ισπανικό σινεμά: τι στο καλό εμμονή είναι αυτή με το σεξ, τις μάνες, και τα μπερδέματα; Δεν θέλω να σας προϊδεάσω για αλμοδοβαρικές καταστάσεις, καθώς αυτή η ταινία απέχει πολύ από τον νευρωτικό και ανορθόδοξο κινηματογράφο του τελευταίου, αλλά ακόμα και με αυτήν την διαφορετική ταινία -και αφού την είδα λίγες μέρες μετά το Jamon Jamon με την έτερη νεαρά αφροδίτη penelοpe- δεν ήταν δυνατόν να αποφύγω τέτοιες γενικεύσεις.
Οι χαρακτήρες του Lucia y el sexo είναι πολύ διαφορετικοί μεταξύ τους, και τους βρήκα αρκετά καλοδουλεμένους. Το μυστήριο εναλλάσσεται με την συμπάθεια προς τα πάθη και τα παθήματά τους, και η ιστορία αναδιπλώνεται ώστε να αφήσει μία γλυκιά επίγευση στον θεατή.
Μαγικά νησιά και μαγικές εμπειρίες, ο ήχος της θάλασσας που δεσπόζει και τυλίγει τις ζωές των πρωταγωνιστών, ψυχές αγνές και εσωτερικά διλήμματα.. γυμνό που δεν προσβάλλει, και ταξίδι προς την κάθαρση... Με εμένα δουλεύουν καλά αυτά τα συστατικά, για αυτό και προτείνω το έργο αυτό, παρόλο που υποψιάζομαι πως παρά τα όμορφα σεναριακά ευρήματα και τις ωραίες εικόνες, δεν έχει πάρα πολλά να πει σκηνοθετικά. (Αλλά αυτά τα τελευταία τα γράφω γιατί είναι βαρύ να συμμετέχεις σε βλογ με τον σύντροφο modal_echoes :P)
ΥΓ. Το resume: δείτε την!
6 comments:
Παρεμπιπτόντως ξέχασα να αναφέρω -γιατί είμαι και πολύ υπεράνω- ότι εκτός από το κομμάτι Λουσία, υπάρχει και ένα τρελλό πιπίνι με ψυχολογικά προβλήματα και φάτσα "είμαι έφηβη και θέλεις να μου βγάλεις τα μάτια" που θα αποζημιώσει ιδιαίτερα τον νεαρό άρρενα -ίσως και όχι μόνο- θεατή :>
Υπάρχει και τρίτη όμορφη και αιθέρια ύπαρξη δε, για να ικανοποιήσει πλέον ΟΛΑ τα γούστα. Σε πιο κουλτουρέλ και αλαφροΐσκιωτο :)
Μυρίζει λίγο Y tu mamá también;
Όχι όχι, δεν έχει καμία απολύτως σχέση με αυτό.
Συμπαθές και το y tu mama tambien, αλλά σε άλλη νότα :)
Είναι αλήθεια, πως με αφορμή αυτό το review αποφάσισα να δω τη συγκεκριμένη ταινία.
Κι αν πρέπει να εκφράσω τις εντυπώσεις μου με λίγα μόνο λόγια, αυτά θα ήταν: “ευχαριστώ koki” ...
Η ταινία έχει (ευτυχώς) να μας πει πολλά περισσότερα απ' ότι αρχικώς φαίνεται και σίγουρα κάθε λεπτό που περνάει τις προσδίδει και επιπλέον πόντους.
Αλλά ακόμα κι αν αυτό δε σας κεντρίσει το ενδιαφέρον, αμφιβάλλω αν θα μείνετε αδιάφοροι από τις πρωταγωνίστριες του φιλμ (όπως πολύ εύστοχα επισημάνθηκε και παραπάνω)...
Κι επειδή τίποτα δεν περνάει απαρατήρητο, ας σημειώσω ότι η πρωταγωνίστρια Paz Vega (που παρεμπιπτόντως είναι όλα τα λεφτά) εμφανίζεται και στο πιο πρόσφατο “10 Items or Less” (2006) ενώ μαζί με την έτερη συμπρωταγωνίστριά της Elena Anaya κρατούν κάποιους μικρούς ρόλους και στο “Hable con ella” (2002) του Pedro Almodóvar...
αχ... θα την ψωνίσω (j/k) :P
ειλικρινά τώρα, χαίρομαι πάρα πολύ που σου άρεσε, και που αυτό το review έκανε και ένα καλό εκτός από το να μου δώσει μία ευκαιρία να φλυαρήσω :)
Μόλις (αξιώθηκα και) είδα την ταινία και έπαθα πλάκα! Πολύ ωραία σκηνοθεσία (μπαλαντζάρει το σενάριο που μερικές φορές κάνει λίγο κοιλιά), πολύ ωραίες ερμηνείες, πολύ ωραίο soundtrack, φοβερή φωτογραφία και σου μένει και μια γλυκιά γεύση στο τέλος. Σχεδόν φελινικό θα έλεγα :-)
Post a Comment